14 FEVRAL
AZƏRBAYCANSAYAĞI SEVGİLİLƏR GÜNÜ.
Müqəddəs Valentin günüdür. Bizim dillə desək, sevgililər
günü. Adamın yadına nələr düşür, Ilahi…Xatirə dəftərləri, şam işığı, Vüsal
Əliyevin mahnıları, boynunun quluncunu sındıran yekəpər gədələr, ucuz ətirlər qoxusu
verən sevgi şerləri, ayran, dönər, hırıldaşma, qəfildən yaxınlıqda gəlib
dayanan polis maşını, bir sözle, əsl azərbaycan haqq-hesabı. Təbii, ayriılmış
sevgililər (əsas etibarilə də qızlar) “bir salama dəymədi” şerini də göz
yaşları içərisində hecalayırlar. Belə günlərin sonunda sevgilinin əlində gül gəlib
qapının zəngini çalmasıyla bitən kliplərin bazarı yaxşı olur. “Azərbaycan” və
“sevgi” sözləri dialektik baxımdan bir birlərinə əksdir. “Azərbaycan sevgililəri”
ifadəsini işlədəndə adamın əti tökülür- azərbaycan hara, sevgi hara, sevgili
hara?. “Azərbaycan sevgililəri” demək – “Rusiyanın ekvatorial meşələri” demək qədər
mənasəz və düşük söhbətdir. Hər halda,
azərbaycanlıların adına sevgi dedikləri mövcudluq nədir və o necə yaranır? Axşamlar divanda oturub atasının əmrlərinə
müntəzir qız klipə baxarkən ürəyindən qəribə hisslər keçməyə başlayır. Gecə
narahat yatır, səhərə yaxın yuxusunda qəşəng bir oğlanla sevgili olur.Demək
artıqdır ki, bizim qızların yuxuda gördükləri oğlan Namiq Qaraçuxurluya çox bənzəyir.
Belə qızlar nə qədər düşük olsalar da, reallıq hissini itirmirlər. Bu
dabanıçatlaq qızlar yaxşı bilirlər ki, Namiq söhbəti xəyaldır. Ona görə də
telefona gələn ilk zəng nəticəsində sevgi yaranır. Mesajdan sevgi törəyər—azrəbaycanlıların
əl deyimlərindən biri belədir. Azerbaycan dilində buna sevgi deyirlər. Digər tərəfdən,
xalqımızın kövrək sevgi-məhəbbət məsələləri haqda düşündüyüm bu dəqiqələrdə
ağlıma maraqlı bir fikir gəlir. Fikir vermisinizsə, ölkəmizdə rəsmi dövlət idarələrinin,
universitetlərin, məktəblərin əsas qapısı bağlı olur. Ancaq bayramlarda, rəsmi
tədbirlərdə, seçkilərdə zurna-qaval sədaları altında əsas qapını açırlar. Azərbaycanda
ən cəsarətli sevgililər də bu üsuldan ustalıqla istifadə edirlər. Toy gecəsi
güllə atmaqla, qurban kəsməklə, nəzir-niyazla ön qapı açılır və geniş xalq kütlələrinin
tamaşaya dəvət edilir. Sevgisi də tərsinə başlanan bir ölkədə sevgidən danışmaq
mənasız söhbətdir. 14 fevral azərbaycan tez-tələsik qarın bağlamış kişiləri və
qiybətə meyilli ,,səviyəli’’ arvadları üçün qida rasionunda dəyişiklik
günüdür—küçədə dönər gəmirmək əvəzinə kafedə lahmacun tıxacaqlar. 14 fevral azərbaycanda
ancaq iki sənət sahibləri üçün bayramdır___polislər və gülsatanlar üçün. 14
fevral düşük hədiyyələr - güldanlar, bəzəkli mücrülər, disk qabları, ucuz dəmir-dümürün
daha çox satıldğı gündür. Opüşməyin qanunla qadağan edildiyi ölkədə sevgililər
günü keçirmək ancaq bizim ölkədə mümkündür.
ANS-sin « qonaqlIq » verilişində saz çalan çatmaqaş, nökərsifət gədələrin,
üzündən qoyun xoşbəxtliyi yağan qızların sevgililər günü keçirməsi xristian
dünyasına qarşı təhqirdir. Azərbacanda sevgi yoxdur. Azərbaycanda sevgi adi
altında oğlanın qıza münasibəti iki cür ola bilər—istədiyi qız və fırlandığı
qız. Fırlanılan qızın hədiyyəsi bir az ucuz olur. Bəzəkli mücrüdən, disk
qabından zaddan verirsən, qurtarıb gedir. Fırlanılan qızda əsas məqsəd həmin
qızın saqqızını oğurlamaqdır. Proses telefonla çəkilib blutuzla yayılarsa, bu
ümumiyyətlə, oğlanın artıq əsl kişi olduğunun, cahandar ağa ənənələrini ləyaqətlə
davam etdirdiyinin əyani göstərici sayıla bilər. Istədiyin qızın hədiyyəsi
bahalı , ,,ləyaqəti’’ isə bağli olmalıdır. Qeyrətli gədələr məhz bu doğma,
senedleshdirilmish ,,leyaqet’’in etibarli shekilde saxlanilmasina nezaret edir,
hediyyeni ise imkan daxilində bahalı verirlər. Azəərbaycanlıların sevgi-məhəbbət
anlayışı bu qədər saxta və eyni zamanda primitivdir.Bulvarda azərbaycan
sevgililərini görsə, Valentinin goru çatlayardı…
